(پیش از شروع:ویرایش متن به این شکل فقط صِرفِ ویراستااری بوده است.یعنی شما با یک متن روبروئید نه شعر.)
یَا صَاحِبَ الغُرَبَاءِ
وَ بَذَلَ مُهجَتَه فیکَ لِیَستَنقِذَ عِبادَکَ مِنَ الجَهالةِ وَحَیرَةِ الضَّلَالَةِ
و جانش را برایت فداکرد تابندگانت را از نادانی و سرگردانی گمراهی نجات دهد
وا اسفا؛
هنوز حسین(ع)،غریب است.
هنوز آرمانش معطّل مانده:نجات بندگان از گمراهی.
هنوز ندایش بلند است:
هَل مِن ناصِرٍ یَنصُرُنی؟
می شنوی؟
چه آوای سرخی است
وچه طنینِ غریبانه ای دارد.
هنوز ما خود را منسوب به او می دانیم!
وهنوز به یاریش نشتافته ایم!
هنوز حسین(ع) نتوانسته است ازمیان ما «سیصد وسیزده»
گوش کن چه می گویم:«فقط سیصد وسیزده» یارِ جان برکف،
برای فرزندش انتخاب کند و او را از زندانِ انتظار رهایی بخشد.
به خود می گویم:فَأَینَ تَذهَبُون؟
به تو می گویم:فَأَینَ تَذهَبُون؟
به او می گویم:فَأَینَ تَذهَبُون؟
چه حزنِ طولانی بر حسین(ع)سایه افکنده است.
کیست که ابرهای تیره وتار را بدرد تا نور،جلوه گر شود؟
إِنَّمَا یَستَجِیبُ الَّذِینَ یَسمَعونَ والموتی یَبعَثُهُمُ اللهُ ثمّ إلَیهِ یُحشَرونَ.
(حقیقتاً کسانی که می شنوند اجابت می کنند ومُردگان را خدابرمی انگیزد ،سپس در پیشگاهش محشور می شوند.)
زنده ای یا مرده؟
می شنوی؟
کیست مرا یاری کند؟
کیست مرا یاری کند؟
کیست مرا یاری کند؟
کیست........
کلمات کلیدی: اربعین، ندای غریبانه حسین(ع)، انتظارِ سرخ
