یارازق الطّفل الصغیر

آتش کشیده ای به جانم زیرا که نار،نور می آفریند

وحرارتش دل را می سوزاند و

ناخالصیها و چرکابها را می زداید

وداغی بردل می نهد که نشان ورود به آسمان است

اگر باسهل انگاری وناسپاسیم

این نشانه ی زیبا را محو نکنم.

کاش رازآتش افروزیت را زودتر  می دانستم

آن وقت این همه ناسپاسی نمی کردم...

کاش پیش تر نمی گفتم چرا...؟

وتورا متهم نمی ساختم؛

اینک دامان عفوت پناهگاه امن من است.